“En het gebeurde, toen Achab Elia zag, dat Achab tegen hem zei: Bent u degene die Israël in het ongeluk stort? Toen zei hij: Ík heb Israël niet in het ongeluk gestort, maar ú en het huis van uw vader, doordat u de geboden van de HEERE verliet en achter de Baäls aan gegaan bent.” (1 Koningen 18:17-18) Israël ging door een droogte heen van 3 jaar. Elia was de profeet die dit oordeel van God uitgesproken had, tegenover Achab. Achab gaf daardoor Elia de schuld van de droogte. God had een heel andere mening over wie schuldig was aan deze situatie. Wie geef jij de schuld van dingen die jou overkomen?
De schuld
De wereld om ons heen wil graag de schuld voor een hoop dingen vinden, maar onder voorwaarde dat het niet onze eigen schuld is. In het geval van Achab was dat juist wel het geval; zijn zonde had Israël onder Gods oordeel gebracht (vers 18). Door achter afgoden aan te gaan in plaats van God, en doordat Israël dat voorbeeld volgde, had Achab zijn volk in de problemen gebracht. Zijn zonde had invloed op een heel volk, er was droogte en hongersnood. Allemaal omdat hij God niet gehoorzaamde, allemaal omdat hij afgoden diende in plaats van de allerhoogste God, de Enige Echte God.
En toch was zijn reactie dat Elia dit had gedaan, dat Elia de oorzaak was van al deze problemen. Achabs menselijke, eerste instinct was om iemand anders de schuld te geven van zijn omstandigheden. Hij wilde niet erkennen dat zijn eigen zondige keuzes hem problemen hadden gegeven. Achab schoof de schuld bij Elia in de schoenen, i.p.v. naar zijn eigen gedrag te kijken. De zonde had hem blind gemaakt voor de gevolgen van zijn daden. Zijn hart en gedachten waren verduisterd door de effecten van zijn zonde.
Wie geef jij de schuld?
Wanneer jij en ik zondige keuzes maken, niet als maar wanneer, kunnen wij onszelf in dezelfde situatie bevinden als Achab. Soms geeft God ons een periode van droogte, een droogte van Hem, geluk, rust, etc. om onze aandacht te krijgen. De reden dat Hij dit dan doet, is omdat wij keuzes gemaakt hebben die ons van Hem afhouden. Niet elke situatie is het gevolg van zonde; Jezus stuurde Zijn discipelen een storm in, in die storm waren ze op de plek waar God ze wilde hebben. Achab is een voorbeeld dat onze zonde ook effect heeft op onze situatie.
Elk mens zondigt, dit is daarmee een gevaar voor ons allemaal. Het is dan heel menselijk, vleselijk en werelds om een mens of zelfs God de schuld te geven. Wie geef jij de schuld? Ben je bereid om je eigen zonde onder ogen te zien? Ben je bereid om je te bekeren? Alleen door je zonde bij God neer te leggen, door je zonde te belijden (1 Johannes 1:9) zal God je vergeven. God wil je uit die droogte halen, Hij wil je terugbrengen naar grazige weiden (Psalm 23); dat vereist wel dat je dingen gaat zien zoals Hij dat doet. Alleen door berouw en bekering kan je terugkomen bij God en uit de droogte komen.
Hoe zie je wiens schuld het is?
In Psalm 139 vraagt David aan God om hem te laten zien wat zijn verborgen zonden zijn. Dat is een goed begin. Ook het bestuderen van het Woord, Hebreeën 4 leert dat het Woord de overdenkingen van het hart oordeelt. Daarbij in gebed je leven bij God neerleggen, Hem vragen jou rein te maken en te houden. Door die dingen zal je duidelijk zien wiens schuld een situatie is. Iemand die dicht bij God leeft zal nooit op deze manier in zonde vallen, want de Geest houdt die persoon dichtbij. Op het moment dat wij (kleine) keuzes maken van God af, gaan we richting droogte en situaties die daardoor komen.
Door wie komt jouw situatie? Heb jij een geestelijke blik op jezelf, op God en op Zijn Woord? Zie jij jezelf zoals God jou ziet? Of kijk je zoals de wereld? Het antwoord is o.a. te vinden in wie jij de schuld geeft van jouw omstandigheden. Wie geef jij de schuld, christen?
Voor vragen kan je terecht op onze contactpagina.