Romeinen 12:15 Eensgezindheid in emoties
Vorige week hebben we samen gezien dat God ons praktisch christen-zijn wil leiden. Hij wil ons helpen in het zijn van een christen op Zijn manier. Tegelijk vraagt dat veel van ons, want de lat ligt hoger dan wij zelf kunnen bereiken. Dat is dan ook waar we de Heilige Geest nodig hebben.
- Vanochtend zien we dat God “eensgezindheid” in emoties’wil in Zijn kerk.
v15 Eensgezind in emoties
De Heilige Geest is ons aan het leren wat het is één lichaam te zijn (v5). Hij wil dat we doorhebben dat we elkaar nodig hebben, tegelijk ook dat we elkaar iets te bieden hebben. De Geest heeft ons genadegaven gegeven (v6-8), o.a. zodat we elkaar kunnen dienen.
- De liefde die moet heersen (v9-11) hebben we ook allemaal gekregen. Net als dat de Geest íedere christen leidt in het praktische aspect van christen-zijn (v12-14). God wil jou gebruiken naar de ander en zal je alles geven dat nodig is om Zijn wil te doen naar de ander.
Dat geldt ook voor de situatie dat er emoties zijn (v15), zoals lachen en huilen. Juist in die emoties is het belangrijk dat we er voor elkaar zijn. Emoties zijn namelijk heel reëel, heel aanwezig en kunnen ook zeer overheersend zijn. Ze kunnen leidend worden, waar dat niet altijd Bijbels wijs is.
Sam Williams: “Goede theologie hoort niet alleen onze gedachten zoals die van God te maken, maar ook Gods emoties te ervaren naar Zijn voorbeeld. Als op Jezus lijken ons doel is als Zijn volgelingen, dan horen daar niet alleen gedrag en gedacthen bij, maar ook emoties zoals Jezus. De Heilige Geest brengt vrucht in het leven van de gelovige voort, die vol is van emotie – liefde, blijdschap, vrede, goedheid, zachtmoedigheid – die ons meer als Christus laten zijn.”
- God is een God van emotie. Door het Woord heen zien we dat Hij allerlei emoties toont. Dat mag ons geruststellen over onze emoties; onze emoties mogen er dus ook zijn, we mogen ze tonen. Het is niet on-Bijbels om emotie te hebben en te tonen.
- We zien dat God boos wordt (Deuteronomium 9:22), net als Jezus in de tempel (Mattheüs 21:12-13). God is ook verdrietig (Genesis 6:6); Jezus is verdrietig over de staat van Jeruzalem (Lukas 19:41).
- Tegelijk zien we dat God dingen haat (Spreuken 6:6), dat Hij liefde is (1 Johannes 4:8), dat Hij compassie heeft (Richteren 2:18), jaloers/na-ijverig is (Exodus 20:5) en Zich verheugt met blijdschap (Zefanja 3:17).
- Emoties zijn God niet vreemd, emoties hebben een plek bij Hem. Hij weet hoe er mee om te gaan, emoties de júiste plek te geven. We kunnen hier o.a. door leren dat emoties heel belangrijk zijn om mee om te leren gaan.
En ook dat is iets waar we als christenen sámen in mogen staan, waar we elkaar nodig hebben. Het kan moeilijk zijn om door de emoties waar je doorheen gaat, dingen nog helder te zien. Het kan lastig zijn om nog te weten wat Bijbels juist, en niet juist is, als emoties heftig aanwezig zijn.
- Dit is waar Paulus’ woorden uit v15 belangrijk zijn. We moeten ons ‘verblijden’ “met hen die blij zijn” en ‘huilen’ “met hen die huilen”. Wat Paulus hier briljant doet, is dat hij de 2 extremen van emotie tegenover elkaar zet: blijdschap en verdriet. En in alles hebben we elkaar nodig.
- Wat hij hier doet, door de extremen aan te wijzen, is de opdracht neerleggen om het hele spectrum aan emoties dat er is mee te nemen. Hij wil niet alleen dat we in deze specifieke emoties er zijn; we mogen er in álle emoties voor de ander zijn.
Guzik: “Dit is hoe we het gebod kunnen vervullen om eensgezind te zijn tegenover elkaar. Het is een eenvoudig gebod om rekening te houden met de gevoelens van anderen, in plaats van te wachten tot zij rekening houden met jouw gevoelens.”
- Vooral dat laatste vinden we tegenwoordig heel lastig. De wereld leert ons dat iedereen rekening met óns moet houden; God wil dat wij rekening houden met de ander. I.p.v. te verwachten, eisen, dat iemand rekening houdt met jou, actief richting de ander zijn.
- Dat is de veel moeilijkere weg, de weg die geleid wordt door fellowship. Dit vraagt dat we deel worden van de emoties van de ander, met hen meegaan. Hierbij moet je leren sterven aan jezelf, zeker als je de emotie van de ander niet (volledig) begrijpt.
- Maar dit is wel wat hoort bij samen kerk, één lichaam zijn.
- Dat is de veel moeilijkere weg, de weg die geleid wordt door fellowship. Dit vraagt dat we deel worden van de emoties van de ander, met hen meegaan. Hierbij moet je leren sterven aan jezelf, zeker als je de emotie van de ander niet (volledig) begrijpt.
Emoties en gevoelens kunnen je gaan overheersen, zeker als ze heftig zijn. Door Wie God is, door hoe Hij met emoties omgaat, door het Woord heen, zien we dat emoties óns niet moeten overheersen, maar dat we er goed mee moeten leren omgaan.
- Zeker als het gaat om de emoties van een ander. Het helpen van een ander om door een emotie heen te werken, is niet makkelijk. Daarom is het belangrijk dat we rekening houden met wat de ander voelt, dat we de ander helpen ín en dóór die emotie. Dat hebben we nodig.
Paulus geeft aan dat zowel blijdschap als verdriet de ander nodig heeft. Hoe mooi is het om blijdschap te delen met een ander? Samen blij zijn is zoveel beter dan alleen blij zijn. Dat is een geweldige zegen. Jezus geeft dit voor beeld ook in de gelijkenis van het verloren schaap.
Lukas 15:5-7 “En als hij het gevonden heeft, legt hij het vol blijdschap op zijn schouders. En als hij thuiskomt, roept hij zijn vrienden en buren bijeen en zegt tegen hen: Wees blij met mij, want ik heb mijn schaap gevonden, dat verloren was. Ik zeg u dat er evenzo blijdschap zal zijn in de hemel over één zondaar die zich bekeert, meer dan over negenennegentig rechtvaardigen, die de bekering niet nodig hebben.”
- De blijdschap van de herder werd o.a. zichtbaar in dat hij die blijdschap deelde met anderen. Hij haalde zijn “vrienden en buren” en zei: “Wees blij met mij” (v6). Zo mogen wij ook leren om blij te zijn met hen die blij zijn. Om zo te delen in de vreugde van en met de ander.
Tegelijk geldt dit ook voor huilen, voor verdriet. Ook hier zijn we door God gemaakt om fellowship te hebben, om elkaar in te dragen en te helpen. We hebben het nodig om minimaal een deel van de tijd sámen met iemand te zijn, sámen te huilen, sámen door de emotie heen te gaan.
2 Korinthe 1:3-5 “Geprezen zij de God en Vader van onze Heere Jezus Christus, de Vader van de barmhartigheden en de God van alle vertroosting, Die ons troost in al onze verdrukking, zodat wij hen kunnen troosten die in allerlei verdrukking zijn, met de vertroosting waarmee wij zelf door God getroost worden. Want zoals het lijden van Christus overvloedig over ons komt, zo is door Christus ook onze vertroosting overvloedig.”
- Dit is ook de opdracht die Paulus geeft; dat we de ander moeten troosten met wat we zélf van God ontvangen hebben. Dat betekent dat jouw lijden, pijn en verdriet niet voor niks zijn. God wil wat jij hebt meegemaakt gebruiken naar de ander, om de ander te troosten, te helpen.
- Dat is geen makkelijk perspectief om te hebben als je ín de emotie zit. Je kan ook de neiging hebben om iedereen weg te sturen in je pijn en verdriet. Maar we mogen leren dat God ons júist samen wil hebben, dat we sámen door de emotie heen gaan.
Clarke: “Zelfs geestelijke troost is ons niet gegeven voor ons alleen; net als al Gods gaven, wordt dit gegeven om uit te delen of om een instrument te zijn om anderen te helpen.”
- Natuurlijk is er tijd om alleen te zijn, om alleen met de Heere en je emoties te zijn. Als christen is het echter noodzakelijk dat je de emotie niet voor jezelf blíjft houden; je hebt het nodig om te delen.
Emoties zijn God-gegeven, het is een zegen dat we dit kunnen hebben. Tegelijk is het een uitdaging om er goed mee om te gaan; daarnaast is het een uitdaging om iemand te helpen die door emoties heen gaat. Voor beide hebben we echt Gods leiding nodig.
- Bijbels omgaan met emoties
Zoals gezegd zijn emoties an sich niet verkeerd; wat we met emoties doen kan Bijbels juist of verkeerd zijn. We mogen leren om onze reactie op emoties Bijbelgetrouw, God-erend, te laten zijn, naar het voorbeeld van de Heere Jezus. Ons hele leven hoort Hem te eren, onze (reactie op) emoties ook.
Johannes 11:31-35 “Toen dan de Joden, die met haar in het huis waren en haar troostten, zagen dat Maria snel opstond en naar buiten ging, volgden zij haar en zeiden: Zij gaat naar het graf om daar te huilen. Zodra dan Maria kwam waar Jezus was, en Hem zag, viel zij aan Zijn voeten en zei tegen Hem: Heere, als U hier geweest was, zou mijn broer niet gestorven zijn. Toen Jezus haar dan zag huilen, en ook de Joden die met haar meekwamen, zag huilen, werd Hij heftig in de geest bewogen en raakte innerlijk in beroering. En Hij zei: Waar hebt u hem gelegd? Zij zeiden tegen Hem: Heere, kom het zien. Jezus weende.”
We zien Jezus in het verhaal over Lazarus. Jezus kwam in Bethanië, bij Maria, de zus van Lazarus, nadat Lazarus was overleden. Dit was natuurlijk heel verdrietig; dit was bij uitstek een moment om te huilen met hen die huilen. Jezus was ook emotioneel door de situatie.
- Maria was aan het “huilen” (v33), wat een woord is dat over ‘rouwen’ en ‘jammeren’ gaat. Dit is pure rouw, rauw (overheersend) verdriet. Bij Jezus (v35) wordt een ander woord gebruikt, wat wijst op ‘tranen laten’. Dit is een vorm van huilen die minder heftig is dan die van Maria.
Waarom is dat belangrijk? Omdat Jezus huilde, maar niet beheerst werd door de emotie. Waar Maria, deels begrijpelijk, beheerst werd door verdriet, kon Jezus nog helder denken en naar Gods wil handelen. Hij was daar namelijk met een doel; en Hij hield dat doel voor ogen.
- Het zou heel begrijpelijk zijn geweest als Jezus geleid zou zijn door Zijn emoties. Hij was een vriend van Lazarus, Martha en Maria. Hij hield veel van hen, dus het verlies van Lazarus had ook emotionele impact op Hem.
- En toch werd Hij niet beheerst door wat er gebeurde. Hij huilde (v35), Hij was diep bewogen (v33, 38), maar Hij bleef de wil van de Vader doen. Hij liet Zich niet afleiden van Zijn taak door Zijn emoties. Hij bleef heilig en perfect in alles dat Hij deed.
Onze emoties mogen er zijn, die horen ook geuit te worden. Er is een plek voor lachen en huilen, voor angst, verdriet, boosheid, etc. Die plek is om het bij God te uiten en bij Hem neer te leggen. Om het aan Hem te vertellen en aan Hem te geven. En ín die emotie nog steeds Zijn leiding te zoeken.
- Jezus was boos in de tempel (Mattheüs 21), maar Hij zondigde niet. Hij deed wat juist was ín en mét die emotie. Door Zijn boosheid zien we o.a. dat Hij echt volledig mens was, dat Hij onze emoties begrijpt.
- Jezus huilde over Lazarus, over Martha en Maria (Johannes 11). Hij was doodsbang in de hof van Gethsemané (Mattheüs 26), maar Hij ging door met Gods wil voor Zijn leven. Hij zal ongetwijfeld gelachen hebben met Zijn discipelen.
- Emoties leidden Hem echter nooit, Hij werd nooit overheerst door de emotie. En dat is het punt dat wij mogen leren. Ín onze emotie is er altijd de noodzaak voor het zoeken van de Heere, voor
Sam Williams: “De goed functionerende christelijke ziel vereist passies en neigingen die goed getraind zijn, die zich bekommeren om de dingen waar God zich om bekommert. Christelijke deugden en waarden vereisen een volwassen emotioneel leven.”
Emotioneel volwassen christenen toetsen hun emoties bij de Heere. Ze onderzoeken of de reactie waar hun emotie hen toe leidt past bij Gods Woord. Ze laten de emotie toe, maar laten zich niet leiden door de emotie. En dat is een proces; een proces waar we elkaar in nodig hebben.
- We hebben elkaar nodig om te toetsen of onze emoties kloppen, of onze reactie klopt. Het is noodzakelijk om je emoties naar iemand te uiten, ten eerste God, maar ook een broeder of zuster is hierin nodig. Délen in de emotie, om samen meer op Jezus te gaan lijken.
- De ander helpen met emoties
- Langszij komen
- Zien dat je langszij moet komen
- Langszij komen
Job 2:11-13 “Toen de drie vrienden van Job van al dit onheil, dat hem overkomen was, hoorden, kwamen zij, elk uit zijn woonplaats: Elifaz, de Temaniet, Bildad, de Suhiet, en Zofar, de Naämathiet. Zij spraken met elkaar af om naar hem toe te gaan om hem hun medeleven te betuigen en hem te troosten. Toen zij hun ogen van veraf opsloegen, herkenden zij hem niet. Zij begonnen luid te huilen; daarbij scheurde ieder zijn bovenkleed en ze strooiden stof naar de hemel over hun hoofden. Zo zaten zij met hem op de aarde, zeven dagen en zeven nachten. Niemand sprak een woord tot hem, want zij zagen dat het leed zeer hevig was.”
Dit is het beste dat Jobs vrienden gedaan hebben voor hem. Ze hoorden van zijn situatie, spraken af om te gaan (v11), huilden met hem (v12) en zaten bij hem in stilte (v13). Hierin, en ook alleen hierin, zijn zij een goed voorbeeld voor ons. Ze komen langszij in Jobs diepe, rauwe emotie.
- Dit is ook waar God ons toe oproept. Hij wil dat wij langszij komen in de emoties die een ander doormaakt. We mogen hun situatie zien, in fellowship naar de persoon toe gaan en dan bij de persoon zijn om hem/haar te ondersteunen in hun situatie.
Doe dan ajb niet als Jobs vrienden vanaf H3; geef liefdevol Bijbels advies. Luister, huil mee; en laat in dat alles het zoeken van God ín en mét de emoties naar voren komen. We mogen komen met de emotie en Hij wil ons helpen om Bijbels, God-erend om te gaan met de emoties die we hebben.
- Vragen of mensen langszij komen
2 Timotheüs 4:9-11 “Beijver u om spoedig naar mij toe te komen, want Demas heeft mij verlaten, omdat hij de tegenwoordige wereld heeft liefgekregen. Hij is naar Thessalonica vertrokken, Krescens naar Galatië, Titus naar Dalmatië. Alleen Lukas is bij mij. Haal Markus op en breng hem met u mee, want hij is voor mij van veel nut voor de ambtelijke bediening.”
Paulus zat hier in de gevangenis in Rome; hij was verlaten door bijna iedereen. Dat moet ongelofelijk ontmoedigend, pijnlijk en verdrietig zijn geweest. De emoties die hij had zullen overweldigend, heftig en pijnlijk zijn geweest. In die pijn, in die emotie wil hij dat er mensen bij hem komen.
- Hij wil dat Markus en Timotheüs komen, dat ze hem ondersteunen in deze lastige tijd. Hij ziet zijn eigen situatie in en begrijp dat dit het beste is dat hij voor zijn eigen ziel kan doen. Hij wil, vraagt, Timotheüs om te komen. Hij erkent de ondersteuning die hij nodig heeft in deze tijd.
Dit is heel moeilijk; ín emotie erkennen wat je nodig hebt, dat je fellowship nodig hebt, is heel moeilijk. Maar dit is wel een manier om Bijbels om te gaan met je emotie. Hij wil niet geleid worden dóór zijn emotie, maar door God geleid worden ín zijn emotie.
- Liefdevol confronteren
Iets dat we vaak lastig(er) vinden, is een broeder of zuster confronteren met hun emotie. Soms is dit echter wat er nodig is. We zijn samen onderweg in het proces van heiliging; dan hebben we het nodig om gescherpt te worden door elkaar.
2 Samuel 12:5-7 “Toen ontstak David in grote woede tegen die man, en hij zei tegen Nathan: Zo waar de HEERE leeft, voorzeker, de man die dat gedaan heeft, is een kind des doods! En dat ooilam moet hij viervoudig vergoeden, omdat hij dit gedaan heeft en geen medelijden had. Toen zei Nathan tegen David: U bent die man! Zo zegt de HEERE, de God van Israël: Ík heb u tot koning gezalfd over Israël en Ík heb u uit Sauls hand gered.”
- David moest hier geconfronteerd worden door Nathan. Het ging over het aan het licht brengen van zonde, overspel met Bathseba. Om dat te doen bracht Nathan een verhaal bij David, waar David in woede op reageerde.
- Dit was onrechtvaardige woede, die voortkwam uit zonde. Nathan confronteerde David met deze woede, om hem te leren wat er in zijn hart speelde. Dit was niet makkelijk, zelfs potentieel gevaarlijk; David was koning. Nathan luisterde naar God.
Het kan nodig zijn om de reactie van een broeder of zuster direct te confronteren. Om in liefde de ander te wijzen op zijn/haar gedrag, op de gevolgen van de emotie op hun doen en laten. En dat alles met als doel om de ander dichter bij Jezus te brengen.
- Dit is eng, vraagt moed en vooral de leiding van de Geest. Maar het is wel onderdeel van samen één lichaam zijn, van praktisch samen christen-zijn. We hebben het allemaal nodig dat we genoeg van elkaar houden om de ander liefdevol met dingen te confronteren.
Het niet-confronteren van de ander spreekt van zelfliefde, i.p.v. ander-liefde. Het is namelijk niet makkelijk om dit te doen; maar het is wel goed. Als Gods Woord (H1-11) op plek 1 staat, zullen we bereid zijn, door Zijn liefde gedreven om de ander liefdevol te confronteren.
Emoties zijn niet slecht of de vijand. Emoties zijn God-gegeven; we hebben ze gekregen om van alles te kunnen ervaren dat God voor ons heeft. God wil ons leiden om Bijbelgetrouw om te gaan met de emoties die we ervaren. Hij wil jou, u en mij leiden om Hem te eren in alles, ook omgang met emoties.
Als je nog niet gelooft, kies vandaag. Gods liefde is groot, zo groot dat Hij Zijn Zoon voor je gaf. Tegelijk is er Zijn oordeel over zonde, voor elke zonde die we begaan. Jezus droeg dat oordeel voor jou en mij; accepteer dat offer, geloof in Hem, bekeer je van je zonde.
Christen, hoe emotioneel volwassen ben jij? En ben jij eensgezind met je emoties?
- Is jouw omgang met emoties Bijbels?
- Help jij de ander met zijn/haar emoties? Kom je langszij en laat je langszij komen?
Numeri 6:24-26 “De HEERE zegene u en behoede u! De HEERE doe Zijn aangezicht over u lichten en zij u genadig! De HEERE verheffe Zijn aangezicht over u en geve u vrede!”