Gods blauwdruk voor het huwelijk

In de komende weken ga ik jullie absoluut niet vanuit een ivoren toren even vertellen hoe jullie het fout doen en hoe het wel hoort. Mijn gebed en mijn insteek is dat de Heere, in zijn onuitputtelijke genade, door Zijn Woord en door de Heilige Geest deze serie zal gebruiken om jullie inzichten en aanwijzingen te geven om de kwaliteit van jullie huwelijken te verbeteren, conform Gods blauwdruk.

Hoe je huwelijk er op dit moment ook uit ziet, hoe goed of hoe slecht het momenteel ook gaat, ik weet zeker dat God door deze serie heen iets persoonlijk tot je te zeggen heeft. Dus, in de woorden van Jezus: ‘Wie oren heeft, laat hij horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt’

En als je momenteel een single bent, alleenstaand, dan zal dit je zeker helpen om goede, Bijbelse keuzes te maken m.b.t. het zoeken en vinden van een eventuele levenspartner; of ook helemaal niet!

Stel je even voor dat iemand jou een geschenk heeft gegeven. En niet zomaar iemand, maar iemand die je boven alle anderen respecteert, iemand waarvan jij zielsveel houdt, iemand waarvan je zeker bent dat die persoon onvoorwaardelijk van jou houdt.

Nu, stel dat deze persoon jou een geschenk geeft, en dan niet zomaar een geschenk dat je ergens in een winkel kan kopen. Het is ook geen kadobon, maar iets dat zeer veel voor de gever zelf persoonlijk betekent.

Het is iets waarvan de waarde niet zo zeer in geld uitgedrukt kan worden, maar het is belangrijk en zeer kostbaar voor degene die het geeft. En, het is iets dat hij niet zomaar aan een willekeurig iemand zou geven, het is speciaal voor jou bewaard en jij krijgt het.

Ik geloof dat als je zo’n geschenk van zo’n persoon zou mogen ontvangen, dan zou je het koste wat kost koesteren.

Je zou er zeer zorgvuldig mee omgaan. Je zou ervoor zorgen dat je geen enkele risico neemt om het bloot te stellen aan gevaar, en je zal er alles aan doen om de gever telkens te laten weten hoe veel je het waardeert.

Bijvoorbeeld, in mei 2013 was m’n vader 91 jaar oud en m’n moeder 85. Mijn vader was een gepensioneerd onderofficier van de Koninklijke Marine. Hij was een krijgsgevangene in een jappenkamp tijdens de tweede wereldoorlog.

En nadat de oorlog eindigde kwamen mijn ouders met hun eerste twee kinderen vanuit Java naar Nederland toe, samen met een hele menigte Indos en Nederlanders die het land uit moesten.

Ergens rond de eind jaren 1950 werd m’n vader vanuit Nederland overgeplaatst naar een Nederlands Marinebasis in wat destijds Nederlands-Nieuw-Guinea heette. Hij ging daar naartoe met m’n moeder, drie broers en drie zussen. Mijn jongste zus, Linda werd daar geboren.

Toen zij daar waren kocht m’n vader een Zwiters Eternamatic Kontiki horloge dat zeer gewild en populair was onder de officieren van de Marine.

En sinds ik me kan herinneren pronkte m’n vader met deze horloge. Het was volgens mij een van zijn meest kostbare bezittingen.

En toen Marnie en ik in 2013 bij m’n ouders op bezoek waren vertelde m’n vader ons het verhaal over hoe hij erop kwam om dit horloge te kopen en hoe het op dat moment in 2013 al 56 jaar lang zeer betrouwbaar was.

Hij vertelde ook meer over die tijd, wat m’n ouders altijd ‘de Biak tijd’ noemde en op een gegeven moment nam hij het horloge van z’n pols af en zei dat hij het aan mij wilde geven, en dat deed hij dan ook.

Let wel dat ik de jongste van acht kinderen ben en dat ik op dat moment drie oudere broers had. Ik begreep niet waarom hij het aan mij gaf, want ik dacht echt dat hij het aan m’n oudste broer zou geven.

Hoe dan ook, ik was erg ontroerd door dit gebaar en ik beloofde m’n vader dat ik er heel goed voor zou zorgen en dat ik het zou bewaken met m’n leven.

En dat doe ik dus ook. Ik waardeer het horloge, ik zorg er goed voor. Ik laat het nooit ergens rond slingeren.

Wanneer ik naar bed toe ga dan neem ik het mee en leg het op m’n nachtkastje, want mocht iemand inbreken dan zoudens ze mij eerst moeten afmaken voordat ze hun handen aan dat horloge krijgen.

Toen m’n Pa nog leefde Skypte wij wekelijks en ik liet hem elke keer zien dat ik het horloge met veel trots en waardering om had.

Kijk, het is een antiek horloge en stel dat ik ‘m op eBay had gekocht, dan zou ik het hoogstwaarschijnlijk een gaaf ding vinden. Maar de reden waarom ik dit horloge zo veel waardeer ligt niet zo zeer in het horloge zelf, maar om de persoon, om de hartstegesteldheid van die persoon, om de liefde van die persoon dat aan mij getoond werd in het geven van het horloge.

En zo is het ook met het wedergeboren kind van God die het huwelijk als een geschenk van God heeft gekregen.

In Genesis hoofdstuk 2 leren wij dat God Zelf het huwelijk instelt. God heeft de mens als man en vrouw geschapen en in Genesis 2:22 staat dat God de vrouw bij Adam bracht. Op dit moment in de geschiedenis van de mens had God het eerste huwelijk voltrokken. Dit was de allereerste bruiloft!

Om deze reden is het huwelijk dus niet een menselijk verzinsel, God heeft het ontworpen en het is Gods geschenk aan Zijn kinderen.

Laten we nu vanaf Genesis 2 zo’n 4.032 jaar vooruitspringen en kijken naar wat Jezus een zekere Farizeeer vertelt over het huwelijk toen de Joodse leiders Jezus probeerde te ondermijnen.

Mattheüs 19:4-6 – “⁴En Hij antwoordde en zei tegen hen: Hebt u niet gelezen dat Hij Die de mens gemaakt heeft, hen van het begin af mannelijk en vrouwelijk gemaakt heeft, ⁵en gezegd heeft: Daarom zal een man zijn vader en moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten, en die twee zullen tot één vlees zijn, ⁶zodat zij niet meer twee zijn, maar één vlees? Dus, wat God samengevoegd heeft, laat de mens dat niet scheiden.”

Volgens Genesis en volgens Jezus is God degene die Zijn kinderen als man en vrouw in het huwelijk heeft samengevoegd. God is degene die de man en de vrouw in het huwelijk aan elkaar geven. God is de Schenker van het huwelijk.

Spreuken 18:22 – “Wie een vrouw gevonden heeft, heeft iets goeds gevonden, hij ontvangt de gunst van de HEERE.” (NBV)

Spreuken 19:14 – “Een huis en een vermogen kan men erven van zijn ouders, maar een verstandige vrouw is een geschenk van de Heer.” (GNB96)

Het Christelijk huwelijk volgens Gods blauwdruk is een geschenk van God aan Zijn kinderen. En het is niet zomaar een geschenk, het is iets dat voor God zelf veel betekent, het is zeer kostbaar in Gods ogen.

En God geeft het niet zomaar aan jan en alleman; Hij schenkt het aan degenen die er serieus mee om gaan, degenen die het de waardering geven dat het verdient, degenen die het met veel zorgvuldigheid koesteren, degenen die geen risico nemen om het bloot te stellen aan gevaar, en aan degenen die er alles aan doen om de Schenker telkens te laten weten hoe veel ze het waarderen en Hem daarvoor te danken.

In Genesis 1 toen God het licht schiep zag God dat het goed was. Toen God de aarde en de zee schiep zag God dat het goed was. Toen God alles schiep zegt de Bijbel tot zes maal toe dat God zag dat het goed was.

Maar het was pas wanneer God de mens schiep, de kroon van Gods schepping, het was pas nadat God het eerste huwelijk had voltrokken tussen Adam en Eva dat de Bijbel ons in Genesis 1:31 zegt dat God zag dat het zeer goed was.

Kijk, vanuit Gods oogpunt was het huwelijk zoals Hij het van oorsprong bedoeld had, zeer goed!

Nu ben ik niet zo naief om te denken dat iedereen in deze zaal het huwelijk zo ziet. Ik weet eigenlijk wel zeker dat een aantal van jullie het huwelijk en vooral jouw huwelijk helemaal niet als iets zeer goeds zien. Misschien heb je voor jezelf je eigen bijvoeglijk naamwoorden om jouw huwelijk te beschrijven.

Daarom leert de Bijbel ons ook iets dat voor sommigen eigenlijk helemaal geen foute keus is. In Mattheüs 19:10 en in 1 Korinthe 7, op een iets andere manier, zegt de Bijbel dat het beter is om niet te trouwen!

Maar goed, ik wil de sfeer vanmorgen niet verpesten door te lang stil te blijven staan bij redenen om niet te trouwen. Ik wil juist kijken naar dit prachtig, heerlijk en ontzagwekkend geschenk dat God ons geeft.

En nogmaals, het kan zijn dat jullie huwelijken er niet uitzien zoals wij het de komende tijd in de Schrift zullen zien, maar dat is juist het wonderlijke van een navolger van Jezus Christus te zijn.

God geeft ons de standaard, Zijn ideaal en teglijkertijd geeft Hij ons Zijn Woord en de Heilige Geest om ons te transformeren, om ons te doen veranderen naar Zijn blauwdruk. Er is hoop voor ieder huwelijk!

Nu, omdat het huwelijk een geschenk is, en omdat geschenken vrijwel altijd ingepakt zijn, laten we een begin maek om samen dit cadeau uit te gaan pakken om te zien hoe dit geschenk eruitziet. Vandaag zal ik jullie een raamwerk geven en in de volgende studies zal ik het praktisch maken.

Weet je nog dat ik zei dat God in Genesis 1 zei dat alles dat Hij geschapen had goed was en dat God pas zei dat het zeer goed was nadat Hij Eva bij Adam gebracht had?

Nu, om beter te kunnen begrijpen dat het huwelijk daadwerkelijk een geschenk is moeten we een moment nemen om in te zoemen op wat er plaats vondt tussen de tijd in dat God Adam schiep en Eva schiep.

Let wel dat Genesis 1 ons een samenvatting van het gehele scheppingsverhaal geeft en dat Genesis 2 inzoemt op de schepping van de mens, zowel van Adam alsook van Eva.

Genesis 2:18 – “De HEERE God sprak: ‘Het is niet goed dat de mens alleen blijft. Ik ga een hulp voor hem maken die bij hem past.’” (WV2012)

Zoals ik reeds zei, in Genesis 1:31 staat dat God zag al wat Hij gemaakt had, en zie, het was zeer goed. Maar chronologisch gezien, voordat God dit in Genesis 1:31 zei, zei God dit in Genesis 2:18: ‘Het is niet goed dat de mens alleen blijft’.

Op dit moment in Genesis 2:18 is Adam nog steed de enige mens dat bestond en God vond dat het niet goed was dat Adam alleen was, als de enige van zijn soort, de mens.

Dus God gaat aan het werk om een hulp voor Adam te maken, eentje die precies bij hem past, iemand die letterlijk voor Adam gemaakt is.

Het bijzondere in dit hoofdstuk is dat wij vers 18 kunnen lezen, vers 19-20 kunnen overslaan en doorgaan met vers21. Als wij dit deden dan zou het klinken als volgt:

Vers 18, 21-22 – “¹⁸De HEERE God sprak: ‘Het is niet goed dat Adam alleen blijft. Ik ga een hulp voor hem maken die bij hem past.’ ²¹Toen liet de HEERE God Adam in een diepe slaap vallen; en terwijl hij sliep, nam Hij één van zijn ribben weg en zette er vlees voor in de plaats. ²²En de HEERE God vormde de rib die Hij uit Adam had weggenomen tot een vrouw, en bracht haar naar Adam.” (WV2012)

Dit vloeit gewoon lekker. Je merkt niet dat wij vers 19 en 20 hebben overgeslagen. Sterker nog, op eerste gezicht lijkt het er op dat de verzen 19 en 20 eigenlijk niet in het verhaal passen.

Maar God heeft deze twee verzen er bewust in gezet omdat God ons iets fundamenteel wilde leren omtrent het huwelijk als Gods geschenk. Laten we vers 19-20 lezen:

Vers 19-20 – “¹⁹Toen boetseerde de HEERE God uit de aarde alle dieren op het land en alle vogels van de lucht, en bracht die bij Adam, om te zien hoe hij ze zou noemen: zoals Adam ze zou noemen, zo zouden ze heten. ²⁰Adam gaf dus namen aan alle tamme dieren en aan alle vogels van de lucht, en aan al de wilde beesten; maar een hulp die bij hem paste vond Adam niet.” (WV2012)

Vergeet niet dat Adam op dat moment nog steeds de enige mens was. Maar ondanks dat hij helemaal alleen was, kon het heel goed zijn dat hij niet eenzaam was, want uiteindelijk had hij fellowship met God.

Maar omdat God als liefdevolle vader vond dat het niet goed was voor Adam om als enig mens te bestaan gaf God Adam in al Zijn wijsheid de taak om de dieren te benoemen.

Nu zegt de Bijbel niets over hoe het precies gegaan is, maar ik kan me voorstellen dat God de dieren in paren naar Adam bracht.

Adam zou dan evt. iets gezegd hadden als: ‘Oké, dit is een stier en een koe, dit is een haan en een kip, dit is een hert en hinde, dit is een aap en apin’.

Vóór de zondeval was Adam de meest intelligente man die ooit heeft geleefd. En ik weet zeker dat het hem niet was ontgaan dat in het dierenrijk elk mannetje een vrouwelijke tegenhanger had die precies bij het mannetje paste.

En misschien was het zo dat wanneer God de dieren naar Adam bracht dat zij in een hele lange rij stonden te wachten. En terwijl Adam bezig was merkte hij dat de rij korter werd en dat hij op een gegeven moment het einde van de rij kon zien en zoiets had van: ‘Heeey, wacht even, elk diersoort heeft een partner dat gelijk is aan hem, maar ik zie nergens iets dat op mij lijkt’.

En dus toen de laatste paren bij Adam voorbij kwamen kon het heel goed zijn dat Adam na het volbrengen van deze taak zelf tot het besef kwam dat het niet goed was dat hij alleen was.

Ik geloof dat God deze taak aan Adam had gegeven zodat Adam tot het besef zou komen dat hij, 1) alleen was, en 2) dat hij toch wel echt een partner nodig had om hem aan te vullen.

Vers 18-22 – “¹⁸De HEERE God sprak: ‘Het is niet goed dat Adam alleen blijft. Ik ga een hulp voor hem maken die bij hem past.’ ¹⁹Toen boetseerde de HEERE God uit de aarde alle dieren op het land en alle vogels van de lucht, en bracht die bij Adam, om te zien hoe hij ze zou noemen: zoals Adam ze zou noemen, zo zouden ze heten. ²⁰Adam gaf dus namen aan alle tamme dieren en aan alle vogels van de lucht, en aan al de wilde beesten; maar een hulp die bij hem paste vond Adam niet. ²¹Toen liet de HEERE God Adam in een diepe slaap vallen; en terwijl hij sliep, nam Hij één van zijn ribben weg en zette er vlees voor in de plaats. ²²En de HEERE God vormde de rib die Hij uit Adam had weggenomen tot een vrouw, en bracht haar naar Adam.” (WV2012)

Dus, nu wij het geschenk aan het uitpakken zijn, het eerste dat wij in de Bijbel zien is dat het huwelijk bestaat voor kameraadschap, voor vriendschap, voor het delen van mens leven met een partner die precies bij hem past.

En misschien denken sommige van jullie mannen: ‘Nou ja, dat was misschien goed voor Adam, en misschien is dat goed voor jou, Stan, maar daar heb ik m’n maatjes voor; zij zijn mijn kameraden. Mijn maatjes zijn mijn vertrouwelingen’.

En misschien denken sommige van jullie vrouwen: ‘dat was misschien goed voor Eva, en misschien is dat goed voor Marnie, maar ik ben niemand’s hulpje, en ik ben zeer zeker mijn man’s maatje niet’.

Ik snap deze gedachtegang, maar mijn hoop en mijn gebed is dat wanneer wij in de komende weken door de Schrift heen gaan, dat je een andere kijk hierop zal krijgen; een Bijbelse kijk.

Vers 21 – “Toen liet de HEERE God Adam in een diepe slaap vallen; en terwijl hij sliep, nam Hij één van zijn ribben weg en zette er vlees voor in de plaats.” (WV2012)

Het Hebreeuws woord voor rib betekent rib, maar over het algemeen betekent het simpelweg zij. Het is bijzonder dat God er bewust voor koos om een lichaamsdeel van Adam te gebruiken om Eva te scheppen.

God had bewust niet een deel van z’n hoofd of brein genomen om Eva te scheppen want het was niet de bedoeling dat zij zich boven Adam stelde.

God had ook niet een stuk van zijn voet gebruikt want de vrouw stond ook niet onder de man.

Ik geloof dat God er bewust voor koos om de vrouw te scheppen vanuit Adams zij om zijn diepste behoefte aan kameraadschap te vervullen.

En dus nam God Eva vanuit Adams zij zodat zij naast hem kwam te staan als zijn gelijke.

God nam haar vanuit een plek in Adam dat dicht bij zijn hart lag, zodat hij altijd hart voor haar zou hebben.

En God nam haar vanuit onder zijn arm zodat hij haar en hun huwelijk altijd zou beschermen, haar nooit blootstellen aan gevaar.

Vers 22 – “En de HEERE God vormde de rib die Hij uit Adam had weggenomen tot een vrouw, en bracht haar naar Adam.” (WV2012)

Hier hebben we de allereerste huwelijksvoltrekking en het is God Zelf die Adam en Eva als man en vrouw inzegent als gehuwd echtpaar.

Adam’s diepste nood was voor gezelschap; hij had iemand nodig die precies bij hem paste waarme hij zijn leven kon delen.

En luister, dit is echt zo mooi! Vooral jullie vrouwen gaan dit waarderen. De oplossing dat God Adam gaf om in zijn grootste behoefte te voorzien was de vrouw! Gods oplossing voor Adams grootste probleem was Eva!

Mannen, zeg nu niet dat je vrouw juist het probleem is! Ik snap dat gevoel wel, maar nogmaals, ik heb de hoop dat jullie het gaandeweg anders gaan zien.

Vers 23 – “Toen zei Adam: ‘Eindelijk, dit is been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees! Mannin zal zij heten, want uit een man is zij genomen.’” (WV2012)

Zie je dit voor je? De HEERE maakt Adam wakker vanuit zijn narcose en terwijl hij wakker aan het worden is, wrijft hij in z’n ogen en ziet Eva voor het eerst. Adam was helemaal hoteldebotel van Eva.

Ik kan me dit een beetje voorstellen, want toen ik Marnie voor het allereerst zag was ik helemaal overdonderd door haar schoonheid. Mijn eerste gedachte was dat zij voor mij veel te hoog gegrepen was en dat ik het niet eens hoefde te proberen.

Mannen, kan je je de oprechte en zuivere opwinding in Adam voorstellen? De ontroering dat hij ervaarde toen hij dit prachtig schepsel voor het eerst zag, wetende dat God haar speciaal voor hem had gemaakt.

“Eindelijk, dit is been van mijn gebeente en vlees van mijn vlees! Mannin zal zij heten, want uit een man is zij genomen.”

Het is zo mooi dat Adam meteen erkend dat dit prachig schepsel geheel anders is dan alle dieren dat Adam namen had gegeven.

En dus geeft Adam haar niet een naam zoals hij het met de dieren had gedaan, hij hoefde niet een naam te verzinnen, hij noemde haar simpelweg na zichzelf. ‘Mannin zal zij heten, want uit een man is zij genomen’.

In de oudheid was het zo dat de man zijn macht over iets uitoefende door het een naam te geven. In Adams geval had God Adam de heerschappij over heel de aarde gegeven, dus had Adam dan ook de taak om alle dieren een naam te geven.

Maar toen God Eva naar Adam bracht wist Adam meteen dat hij geen macht of heerschappij over Eva had; de vrouw was zijn gelijke.

Toen God alle dieren schiep, schiep hij hen als mannelijk en vrouwelijk tegelijk, maar met de mens was dat anders, het was uniek.

De vrouw, Eva kwam voort vanuit Adam, vanuit zijn eigen lichaam en toen Adam wakker werd had God hen herenigd als man en vrouw, als echtpaar in het huwelijk.

We hebben de reactie van Adam gelezen, hoe diep onder de indruk en hoe dankbaar hij was. Ik weet zeker dat Eva ook onder de indruk was, want zij had letterlijk de volmaakte man; er was geen betere!

Dus nu zij samen zijn, nu God hen samen gebracht had in het huwelijk, hoe ziet de kameraadschap, het gezelschap er practisch uit?

Vers 24 – “Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.”

Ten eerste, om het grootste voordeel uit ons huwelijk te kunnen halen v.w.b. het potentieel voor gezelschap en intimiteit, moeten sommige dingen vanuit ons ongetrouwd leven achtergelaten worden.

Hier spreekt de Bijbel over het verlaten van je ouders. Hoe goed familiebanden ook kunnen zijn, kunnen ze in de weg staan in het worden van elkaars meest intieme metgezel.

Dit betekent natuurlijk niet dat je je familie in de steek laat, maar er moet wel een gezonde mate van afstand genomen worde zodat het echtpaar de ruimte en de gelegenheid krijgt om als een man-vrouw-eenheid te kunnen groeien en functioneren.

Toen m’n schoonvader nog leefde waren hij en Marnie zeer close. Zij kon te allen tijde bij hem terecht, voor alles.

Gelukkig begreep hij vers 24 en wanneer Marnie en ik ruzie maakte en Marnie bij haar vader bijval probeerde te krijgen verwees hij haar altijd naar Jezus, de Bijbel en naar het feit dat zij het met mij moest oplossen.

Ondanks dat hij zielsveel van Marnie hield en ondanks dat hij liefst de ‘man’ in haar leven zou willen blijven, wist hij vanuit de Schrift dat Marnie zich aan mij moest hechten.

Dus, als je continu naar je ouders toe gaat voor kameraadschap of wanneer je ruzie hebt, dan moet je daar mee stoppen; vooral als de ouder-kind relatie jouw huwelijk ondermijnt.

Vers 24 leert ons ook om één te zijn met onze vrouwen; om verbonden en verenigd te zijn.

De huwelijksrelatie hoort hier op aarde de meest intieme, stevige en onverwoestbare relatie te zijn tussen twee mensen. Dus als je gehuwd bent dan moet jouw partner de enige zijn waarmee je zo intiem bent.

Dit is misschien een rare vergelijking, maar het verbonden zijn met je vrouw kan vergeleken worden met de werking van twee-componenten lijm.

Je hebt component A en component B. Geen van beide heeft op zichzelf het vermogen om te harden. Als je iets probeert te lijmen met slechts één van de componenten dan lukt dat niet. De lijm blijft zacht en stroperig.

Dus los van elkaar kan noch component A noch component B het beoogd effect behalen.

Maar op het moment dat je gelijke hoeveelheden van beide componenten samenvoegd en goed mengt, dan ontstaat er een chemische reactie en de twee losse componenten worden één.

Ieder afzonderlijk component heeft unieke eigenschappen en wanneer ze samengebracht worden, dan vormen zij een onscheidbare eenheid.

Dit is dan ook wat er met een man en vrouw hoort te gebeuren wanneer zij samengebracht worden in het huwelijk.

 Ieder brengt iets unieks mee d.m.v. hun eigen unieke persoonlijkheid, talenten, kwaliteiten, krachten, zwakheden en eigenaardigheden om deze onscheidbare eenheid te vormen. “²⁴Daarom zal een man zijn vader en zijn moeder verlaten en zich aan zijn vrouw hechten; en zij zullen tot één vlees zijn.”

Tot slot wil ik jullie een aantal dingen meegeven waar je vandaag en de komende tijd biddend over na moet denken; en dan voornamelijk vanuit het oogpunt: ‘hoe doe ik het op dit gebied?’ Ik wil niet dat je naar je partner kijkt om hem/haar onder de loep te nemen, dit gaat om jou en het is tussen jou en Jezus. Dus, vraag jezelf deze dingen af:

 Acht ik mijn huwelijk een geschenk van God?

Is mijn man of vrouw daadwerkelijk mijn meest intieme metgezel of vriend?

Hoeveel tijd en energie besteed ik aan het samen zijn met mijn partner?

Geniet ik van zijn/haar gezelschap?

Geniet hij/zij van mijn gezelschap?

Ben ik een goede metgezel, een goede vriend?

Kan jouw man/vrouw alles tegen jou zeggen? Bij hun kwijt?

Kan jij alles tegen jouw man/vrouw zeggen? Bij jou kwijt?

“Wanneer man en vrouw zich in het huwelijk verenigen, ervaart de mensheid het herstel tot heelheid. De eer en roem van de man is de erkenning dat de vrouw voor hem geschapen is; de eer en roem van de vrouw is de erkenning dat de man zonder haar incompleet is. De bescheidenheid van de vrouw is de erkenning dat zij voor de man geschapen is; de bescheidenheid van de man is de erkenning dat hij zonder haar incompleet is. Beiden nemen deel aan gelijkwaardige eer en waardigheid. Ja, ieder deelt de nederigheid ten overstaan van de ander. Ieder is noodzakelijk de voltooiing van de ander; ieder is noodzakelijk afhankelijk van de ander.” Dr. Dwight Small