Afgelopen zondag hebben wij een start gemaakt aan de meerdelige serie genoemd: ‘Het huwelijk als Gods geschenk’.
In het eerste deel heb ik jullie een raamwerk gegeven waarin God de man en vrouw bij elkaar bracht om in de diepste nood van de man te voorzien, namelijk het gezelschap of de kameraadschap van een helper dat aan hem gelijk is. Want God zag dat het niet goed was dat Adam alleen was, als enige van zijn soort.
Wij zagen dat het huwelijk een geschenk van God is aan Zijn kinderen, kinderen die Jezus Christus navolgen.
Wij zagen dat het huwelijk een zeer goed geschenk is, een geschenk dat voor God Zelf zeer kostbaar is, want God geniet ervan wanneer het huwelijk tot Zijn doel komt.
Wij zagen dat de huwelijksrelatie tussen man en vrouw de meest intieme, stevige en onverwoestbare relatie hoort te zijn tussen twee mensen. Dus als je gehuwd bent dan moet jouw partner de enige persoon op aarde zijn waarmee je zo hecht bent.
Vanmorgen gaan wij naar een paar aspecten van het huwelijk kijken en wat ik graag wil is dat jullie deze aspecten gaan zien binnen het raamwerk van de onscheidbare man-vrouw eenheid waar wij het vorige week over hebben gehad.
Ik heb deze week ook een disclaimer en dat is dat waar wij vanmorgen naar gaan kijken voor sommigen wellicht emotioneel pijnlijk kan zijn. Ook kan het zo zijn dat niet alles op sommigen van jullie van toepassing is.
De reden daarvoor kan zijn omdat je in een andere levensfase zit. En het kan zijn omdat het jou niet gegeven is.
Maar, ondanks deze mogelijke reacties wil ik jullie deze studie niet onthouden, om het simpele feit dat het in de Bijbel staat.
De man en de vrouw zijn binnen dit raamwerk door God niet slechts bijeengebracht om in de diepste nood van de man te voorzien. Het is juist omdat zij hun levens nu met elkaar kunnen delen dat zij samen nu veel meer kunnen.
En het eerste waar wij naar gaan kijken is dat God de man en vrouw ook bijeenbracht om kinderen te verwekken en een gezin te stichten.
Genesis 1:27-28a – “27En God schiep de mens naar Zijn beeld; naar het beeld van God schiep Hij hem; mannelijk en vrouwelijk schiep Hij hen. 28aEn God zegende hen en God zei tegen hen: Wees vruchtbaar, word talrijk, vervul de aarde.”
Het was Gods bedoeling voor dit echtpaar om vruchtbaar te zijn, om zichzelf te vermenigvuldigen, om veel kinderen te krijgen.
Als enige twee mensen op aarde was deze opdracht natuurlijk logisch. Want stel je voor als Adam en Eva geen kinderen wilde hebben, dan zouden wij hier vandaag niet zijn.
Ook als onze ouders niet vruchtbaar waren zouden wij hier niet zijn.
Dus de vermenigvuldiging, de vruchtbaarheid van het huwelijk is noodzakelijk om als mens te kunnen blijven bestaan.
Maar, ik ben er persoonlijk niet van overtuigd dat Gods gebod aan Adam en Eva per se voor ons geld. Althans, ik geloof niet dat dit gebod per se de motivatie is om vandaag de dag kinderen te willen krijgen.
Bij sommigen van ons raakte de vrouw ongepland gewoon zwanger, bij anderen was er sprake van een kinderwens, maar dan niet per se omdat God dit in Genesis 1 zei.
Dus, moeten wij dit gebod letterlijk een-op-een toepassen? Ik geloof van niet, maar dit is mijn mening.
Derhalve geloof ik dus ook dat wanneer een gehuwd echtpaar of een alleenstaand iemand geen kinderen kan krijgen, zij zich niet schuldig of minderwaardig hoeven te voelen.
God is de gever van het leven en als Hij bepaald heeft dat iemand geen kinderen kan krijgen, dan neemt God het die persoon zeker niet kwalijk.
Ik kan me voorstellen dat er vandaag de dag ook specifieke redenen zijn waarom een gehuwd echtpaar ervoor kiest om niet vruchtbaar te willen zijn.
Wellicht heeft dit te maken met de financiën; het kost nou eenmaal veel geld om een kind op te voeden. Misschien heeft God het op hun hart gelegd om andere dingen met dat geld te doen om Hem te dienen.
Sommige mensen kiezen carrière boven het stichten van een gezin. Sommige carrières gaan gewoon niet samen met het stichten van een gezin, en dan is het beter dat zij geen kinderen hebben.
Sommige mensen zijn bang dat zij geen goede ouders zullen zijn omdat zij zelf een verschrikkelijke jeugd en opvoeding hebben gehad. Ze zijn bang dat zij hetzelfde zouden doen wat hen als kind is aangedaan.
En wat ik zojuist ook zei; er zijn echtparen die door medische redenen simpelweg geen kinderen kunnen krijgen.
Hoe dan ook, als je geen kinderen kan krijgen of als je ervoor kiest om geen kind ter wereld te willen brengen, geloof ik niet dat je God ongehoorzaam bent. Nogmaals, mijn mening.
Als je als echtpaar op dit moment geen kind hebt en er is wel een kinderwens, dan is gebed hiervoor toch wel echt noodzakelijk.
Samen als man en vrouw tot God bidden is niet alleen goed voor de situatie waarvoor gebeden wordt, het is ook goed voor de man-vrouw relatie. Het brengt jullie als echtpaar dichter bij elkaar, het laat elkaar zien wat in jullie harten leeft.
En wat God uiteindelijk door gebed tot jullie zal spreken, of God jullie nu wel of geen kinderen zal schenken, samen bidden zal jullie huwelijk hoe dan ook alleen maar opbouwen en versterken.
Nu, als jullie wel kinderen hebben is het des te belangrijker dat jullie als man en vrouw, vader en moeder een onscheidbare eenheid vormen.
Laten we eerlijk zijn, he is echt moeilijk om godvrezende kinderen goed op te voeden. Het is uitdagend, het kost veel tijd en energie. Het kan veel vreugde brengen en tegelijkertijd kan het zeer pijnlijk zijn. Het is zeker de moeite waard, maar het kan ook slopend zijn.
Als je het naar eer en geweten goed wil doen, dan zal het veel gebed, tijd, energie en focus van je vragen.
En als papa en mama dan allebei niet dicht bij Jezus blijven, als papa en mama niet op één lijn zitten v.w.b. de opvoeding, dan zal het de opvoeding gigantisch vermoeilijken en het zal ten koste gaan van het geestelijk welzijn van de kinderen. Ook zal het huwelijk er niet beter op worden.
Het zal vooral moeilijker zijn als slechts één van de ouders wel conscientieus is en de ander niet.
Als ouders niet op één lijn zitten v.w.b. de opvoeding van hun kinderen, dan zal het kind tegenstrijdige signalen krijgen wat zeer verwarrend en zelfs schadelijk voor het kind is.
Niet om op te scheppen, maar v.w.b. de opvoeding van onze meiden hadden Marnie en ik samen besloten om koste wat kost altijd op één lijn te zitten. Al waren wij het onderling met elkaar soms niet eens, naar onze kinderen toe deden wij ons best om dit niet te laten blijken.
In feite, na verloop van tijd kwamen onze meiden te weten dat zij niet tussen papa en mama in konden komen. Zei bleven wel proberen, maar over het algemeen lukte het hun niet.
Wanneer een van onze meiden mij zou vragen of ze iets mochten hebben of doen, dan vroeg ik altijd of zij het reeds aan mama had gevraagd. En zo ja, wat had mama gezegd? Marnie deed precies hetzelfde.
Dit liet onze dochters zien dat Marnie en ik een eenheid vormde. En ondanks dat onze dochters wisten hoe belangrijk zij voor ons waren, hoeveel wij van hun hielden, zij niet tussen Marnie en mij in konden komen.
Het liet hun ook zien dat ondanks dat Marnie en ik van hen hielden, ondanks dat God hen aan ons had geschonken, onze man-vrouw relatie belangrijker is dan onze ouder-kind relatie.
In onze gezinssituatie staat Marnie bij mij op nummer één en visa versa. Dit is dan ook een van de beste giften dat wij als ouders aan onze kinderen kunnen geven; dat papa meer van mama houdt dan van hen, en dat mama meer van papa houdt dan van hen.
Een van de grootse complimenten dat onze nu volwassen dochters ons geven is dat zij echt weten dat papa en mama meer van elkaar houden dan dat zij van hun kinderen houden.
Zij danken ons zelfs voor het feit dat Marnie en ik een onscheidbare eenheid zijn.
Prioriteiten binnen het huwelijk zijn onmisbaar!
Maar, hoe zit dat nu met de prioriteiten binnen het Christelijk huwelijk en gezin? Er heerst namelijk een gedachte in de kerk dat vooral de man zijn prioriteiten van boven naar beneden moet stellen. Globaal ziet dit er als volgt uit:
God eerst, dan vrouw, dan kinderen of gezin, dan kerk en werk of andersom. Hangt er maar net vanaf met wie je praat.
Er is op zich niets verkeerd met de rangorde. De Bijbel leert ons dat wij God boven alles lief moeten hebben.
Dit houdt o.a. in dat wij God op nummer één in ons leven moeten hebben staan en dat wij koste wat kost God in alles trachten te gehoorzamen en te behagen.
Natuurlijk doen wij dit niet perfect zoals alleen Jezus dit wel perfect deed, maar het is wel Gods ideaal voor de navolgers van Jezus Christus.
Wij leren uit Genesis 2 dat de man-vrouw relatie op nummer twee komt te staan en daarna de ouder-kind relaties.
Maar er staat nergens in de Bijbel dat de kerk en/of werk daaronder komen te staan, en dat vind ik problematisch.
Mijn probleem hiermee ligt niet in het feit dát er prioriteiten moeten zijn, maar in hóe Gods kinderen de prioriteiten rangschikken en hoe omgegaan wordt met deze prioriteiten. Ik zal dit zometeen uitleggen.
Iedere oprechte navolger van Jezus Christus die God op de eerste plaats wil hebben zal beamen dat je elke ochtend vroeg op moet staan om te bidden en Bijbel te lezen, dat je elke dag stille tijd, alleen met God hebt.
Dit is natuurlijk zeer waardevol en je behaagt God hier ook mee, maar ik geloof dat dit slechts een eerste vereiste is en niet een doel op zich.
God op de eerste plaats in je leven hebben behelsd veel meer dan alleen stille tijd met God.
Ik geloof dat iedere gehuwde man God op de eerste plaats kan hebben staan door hun eigen vrouw lief te hebben zoals Jezus Christus de gemeente, Zijn kerk liefheeft.
Ik geloof ook dat iedere gehuwde vrouw God op de eerste plaats kan hebben staan door hun eigen man te respecteren, door zich in wederzijdse onderwerping, zich aan haar man te schikken.
Hoe dit er in de praktijk uitziet en wat het precies betekent gaan wij in een volgende studie behandelen.
Ik geloof ook dat iedere gehuwde man God op de eerste plaats kan hebben staan door zijn kinderen op te voeden in de vreze des Heeren. D.w.z. dat hij de kinderen opvoedt waardoor zij een diep ontzag voor God krijgen.
En, ik geloof dat iedere man en vrouw God op de eerste plaats kan hebben staan door praktisch en geestelijk te dienen binnen de gemeenschap van de plaatselijke kerk.
Sowieso is het struktureel deelnemen aan de samenkomsten iets dat vanzelfsprekend moet zijn. Vanaf het moment dat ik tot bekering kwam had ik nooit meer zoiets van: ‘hey, wat gaan we zondag doen?’. Nee, de zondagen werden struktureel voor God en voor Zijn kerk bewaard.
Hebreeën 10:25 – “Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen.”
Dit geldt niet slechts voor de zondagsdiensten, maar bij elke gelegenheid waar Gods kinderen samenkomen; hetzij formeel of informeel.
Het gaat erom dat wij die Jezus navolgen volharden in de gemeenschap, d.w.z. dat wij elkaar zo veel en zo vaak als mogelijk ontmoeten.
Ik ben er heilig van overtuigd dat God op de eerste plaats hebben staan zich ook uit door actief deel te nemen in de bediening, oftewel door actief te dienen in de plaatselijke gemeente, op welke manier dan ook!
Ook geloof ik dat iedere man en vrouw God op de eerste plaats kan hebben staan door hun uiterste best te doen op hun werk.
Kolossenzen 3:22-24 – “22Slaven, wees in alles uw aardse heren gehoorzaam, niet met ogendienst als om mensen te behagen, maar oprecht van hart, in het vrezen van God. 23En alles wat u doet, doe dat van harte, als voor de Heere en niet voor mensen, 24in de wetenschap dat u van de Heere als vergelding de erfenis zult ontvangen, want u dient de Heere Christus.”
Mijn probleem met dit model is dat men hiermee in de praktijk veel te star om kan gaan. Ik bedoel dit:
Broeder Jansen heeft God op nummer één staan en hij doet zijn best om dagelijks stille tijd te houden waarin hij tijd met God doorbrengt om zo aan zijn relatie met God te bouwen.
Maar broeder Jansen heeft ook een vrouw, vier jonge kinderen en een drukke baan.
Om volgens dit model naar eer en geweten zijn prioriteiten te stellen doet hij zijn uiterste best om God, vrouw, gezin, huishouden en drukke baan te combineren.
Het probleem met dit model is dat als broeder Jansen God met heel zijn hart, ziel, kracht en verstand wil dienen, dan zal het hoogstwaarschijnlijk ten koste gaan van een van de andere prioriteiten; en dat geld voor alles dat hier staat.
Stel dat broeder Jansen het ontzettend druk heeft op z’n werk en dat hij overuren draait, misschien draait hij onregelmatige diensten. Kortom, het merendeel van zijn tijd en energie wordt opgeslokt door zijn werk.
Nu is het zo dat wanneer broeder Jansen thuiskomt hij erg moe is en dat hij weinig tot geen energie heeft om tijd en aandacht te schenken aan zijn vrouw en kinderen. Daarnaast is het ook zo dat hij geen tijd en energie heeft om ’s ochtends vroeg op te staan om stille tijd met God te houden. Hij komt dus niet toe aan de vier hogere prioriteiten.
Broeder Jansen is hiervan volkomen bewust en omdat hij volgens dit model zijn prioriteiten niet op orde heeft voelt hij zich schuldig, belast, bezwaard, gestrest, ontmoedigd.
Wat hem dan nog extra schuldgevoelens geeft is het feit dat hij niet of nauwelijks betrokken is in het werk van de Heere in de gemeente. Daar komt hij totaal niet aantoe.
Deze situatie is absoluut niet bevorderend voor zijn huwelijk, voor zijn gezin en voor de kerk. En naarmate de tijd vordert en er geen verandering in zijn situatie komt, wordt hij steeds meer gedemotiveerd, wat dan ook z’n weerslag heeft op zijn huwelijk, gezin en kerk.
Maar wat nu als wij de prioriteiten niet van boven naar beneden stellen, wat als wij het anders gaan zien?
Wat als wij in plaats van dat wij God van boven naar beneden op de eerste plaats zetten en alle andere prioriteiten een ondergeschikte plaats geven, wij God de eerste en hoogste prioriteit geven maar dan verweven in alle overige prioriteiten?
Als wij God in ons huwelijk, in ons gezin, in onze dienst in de kerk, in onze dienst buiten de kerk en op ons werk de eerste plaats geven dan zal er veel minder sprake zijn van tegenstrijdige belangen.
Natuurlijk zullen er nog altijd momenten of wat langere periodes zijn waarin de een meer tijd en energie gaat krijgen dan de ander, maar als wij God te allen tijde en in alles op de eerst plaats hebben staan, dan kunnen wij er ook van verzekerd zijn dat die periodes door God geleid zijn.
Als wij God op de eerste plaats hebben staan, dan kan je erop rekenen dat God de prioriteiten in je leven gaat stellen.
En dit houdt in dat wanneer God meer quality time met jou persoonlijk wil besteden dat Hij de situatie in je leven dusdanig leidt, dat je Hem meer ernstig gaat zoeken.
Als God wil dat je meer aandacht aan je gezin besteed, dan zal God ook dat duidelijk maken.
En omdat God sowieso wil dat je als levende bouwsteen volhard in het bouwen aan Zijn gemeente, zal God jou ook hierin leiden en bewegen.
Dus, jij hoeft niet langer geforceerd of krampachtig alle balletjes in de lucht proberen te houden. Zoek eerst het Koninkrijk van God en Zijn gerechtigheid, en al deze dingen zullen u erbij gegeven worden. Het laatste punt voor vandaag. . .
Binnen het raamwerk van het zijn van een onscheidbare eenheid waarin man en vrouw elkaars meest hechte metgezellen zijn, wil God ook dat de man de vrouw helpt om in haar rol binnen het huwelijk te slagen en dat de vrouw de man helpt om in zijn rol binnen het huwelijk te slagen.
Prediker 4:9-10 – “9Twee zijn beter dan één, want samen krijgen zij een goede beloning voor hun zwoegen. 10Want als zij vallen, helpt de één zijn metgezel overeind. Maar wee die ene die valt, terwijl er geen tweede is om hem overeind te helpen.”
Als jullie willen dat jullie huwelijk floreert i.p.v. dat het alleen maar een sleur is, dan moet je je het volgende eigen maken. Er is namelijk een geestelijk principe dat Jezus ons leert dat niet slechts toepasselijk is op geestelijk leiderschap in de kerk, maar ook op onze huwelijken.
Mattheüs 20:25-28 – “25En toen Jezus hen bij Zich geroepen had, zei Hij: U weet dat de leiders van de volken heerschappij over hen voeren, en de groten macht over hen uitoefenen. 26Maar zo zal het onder u niet zijn; maar wie onder u groot wil worden, die moet uw dienaar zijn; 27en wie onder u de eerste wil zijn, die moet uw dienaar zijn, 28azoals ook de Zoon des mensen niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen...”
Als jij een goede man wil zijn, dan moet je leren om je vrouw te gaan dienen. Als jij een goede vrouw wil zijn, dan moet je leren om je man te dienen.
Dit betekent niet dat je zijn/haar privé slaafje bent.
Wat het wel kan betekenen is dat jullie mannen, op een pro-actieve wijze op zoek gaan om jullie vrouwen te helpen met de dingen dat zij in het huishouden moeten doen, en visa versa.
Als je bijvoorbeeld wil dat je vrouw zelf meer tijd gaat besteden in het lezen en bestuderen van de Bijbel, dan is het aan jou om het haar mogelijk te maken.
In de praktijk kan dit betekenen dat jij voor een paar uurtjes voor de kinderen zorgt om haar dan de ruimte te geven om de Bijbel in te duiken of om naar een preek te luisteren.
Misschien kan jij de boodschappen doen om haar de ruimte te geven om aan haar geestelijk welzijn te kunnen werken.
Het kan betekenen dat jij, wat dan ook doet dat gedaan moet worden om haar vrij te stellen, zodat zij zich voor een uurtje in haar kamer terug kan trekken om aanbiddingsmuziek aan te zetten en haar Bijbel te openen.
Kijk, dit is slechts een voorbeeld. De beste manier om erachter te komen hoe je de ander het beste kan dienen is om met elkaar, ja, met elkaar hierover te praten, ja, praten. Vraag aan elkaar hoe jij hen het beste kan dienen!
Een van de dingen dat ik enorm in Marnie kan waarderen is dat zij hierin voorbeeldig is. Zij is er heilig van overtuigd dat zij letterlijk bestaat om mij te dienen; om mij te helpen slagen in het zijn van een godvrezend echtgenoot.
Naar aanleiding van wat ik in de eerste studie zei over dat God Eva vanuit de zij van Adam nam, vanuit onder zijn arm, zodat Adam met zijn arm om haar heen haar altijd zou beschermen, zei Marnie dat zij niet slechts onder mijn arm gesloten is voor haar bescherming, maar dat zij daar staat om mij rechtop te houden, mij te ondersteunen.
Marnie ondersteunt mij als geen ander. Zij is een vechter, zij is het alfavrouwtje en zij vecht vóór mij. Zij vecht voor mij zodat ik mijn rol als discipel van Jezus Christus kan vervullen, zodat ik mijn rol als godvrezend en godvruchtig echtgenoot, vader en opa kan vervullen.
Het was niet altijd zo geweest. Het vereiste van ons beiden veel tijd en energie om erachter te komen hoe wij elkaar het beste kunnen dienen.
En na verloop van tijd, door hierin te volharden, door hierin standvastig te blijven zijn wij door Gods genade hierin gegroeid.
Jezus, die de dienaar van allen is, is hierin ons grootste voorbeeld en nogmaals, door genade alleen is Hij ons aan het leren om Hem hierin na te volgen, d.w.z. te worden als Hij.
Als jullie elkaar willen helpen om te slagen in jullie door God geven rollen als man en vrouw, dan kan dat absoluut niet zonder dat je leert hoe je elkaar kan dienen. Meer over de rollen van man en vrouw later.
Ik laat het hierbij. A.s. zondag gaan we hiermee verder en dan zal ik het hebben over seks binnen het huwelijk en ook Gods ultieme bedoeling van het huwelijk.