De bruid van Christus

Vorige week had Stan het over hoe God naar ons kijkt, hoe hij de haren op onze hoofd geteld heeft en hoe Hij goede gedachten over ons heeft. Dat is zo een mooi iets om bij stil te staan, God houdt van ons. Nietige mensen zoals wij. Dat riep in mij heel erg een gevoel van dankbaarheid op, dat ik een kind van Hem mag zijn en dat Hij zo naar mij kijkt.

Als ik denk aan onze Maël en onze Yuna en hoe wij hun voor het eerst vastgehouden hebben, hoe wij hun bestudeerd hebben. Alle details in hun gezichtjes, hoe ze konden schaterlachen, hoe ze hun handjes voor het eerst bestudeerden. En vandaag is dit niet minder dan toen. Nog steeds blijft het soms onwerkelijk, zij zijn gewoon onze kinderen. Wat een wonder en voorrecht om hun te mogen verzorgen, begeleiden. En te mogen zien hoe ze groeien en veranderen. En als ik er dan over nadenk dat wij zo voor God mogen zijn, en Zijn kinderen zijn, dan ben ik zo dankbaar. Maar we hebben ook nog een andere relatie met Onze verlosser die van een bruid. En daar gaan we vandaag bij stilstaan. Want hoe zit dat nou precies?