Vers 4 – “⁴Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.”

1. Nogmaals, het woord zalig betekent zeer blij/dolgelukkig. Dus, wanneer ik vandaag en de komende weken het woord zalig voorlees of gebruik, dan bedoel ik ermee: zeer blij of dolgeluk-kig. En Jezus zegt hier: “Zalig zijn zij die treuren,”.

In de volksmond zouden wij kunnen zeggen: “Dolgelukkig zijn de verdrietigen”

1. Mensen, dit lijkt zeer tegenstrijdig! Want wie van ons gelooft dat je je blijdschap kan vinden in verdriet? Deze ge-dachte gaat dwars tegen alles in!
2. Alles in het leven op aarde draait om het vermijden van verdriet en het najagen van geluk.
   1. Men zegt: “don’t worry, be happy”. Als het je te moeilijk wordt, laat het achter je.
   2. Men zegt: Vermijdt de dingen, de mensen en de situa-ties waar je niet blij van wordt.

• Vermijdt je huwelijksproblemen, vermijdt je gezinspro-blemen, vermijdt je problemen op je werk of op school, vermijdt lastige en vervelende zaken als de pest.
  1. Doe gewoon iets leuks! Zoek een hobby, ga uit met je vrienden of vriendinnen, ga op vakantie!
  2. Er is al genoeg ellende op de wereld, bovendien leef je maar één keer, dus je moet aan jezelf denken.
     1. Zo zit de ongelovige wereld in elkaar. Maar Jezus zegt dat het voor Gods kinderen die tot het Koninkrijk der hemelen behoren, anders in elkaar zit.
     2. En juist door anders te zijn dan deze wereld is de ware blijdschap mogelijk.

Vers 4 – “⁴Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.”

1. Er zijn bepaalde vormen van verdriet waarmee ieder mens te maken krijgt; zowel gelovigen als ongelovigen.
   1. Sommige vormen van verdriet, of sommige redenen tot verdriet zijn gegrond en normaal en deze horen nou eenmaal bij het leven.
      1. Voor de gelovigen is het zo dat Jezus dit soort verdriet kent en Hij komt ons hierin tegemoet wanneer wij dat nodig hebben.
   2. Andere vormen van verdriet, of andere redenen tot ver-driet zijn ongegrond en abnormaal. Deze zijn vaak het gevolg van verdorven motivaties.

1. Ongepaste rouw is het verdriet van mensen die gefrustreerd raken in het niet kunnen verwezenlijken van hun boze daden, of van mensen die misplaatste loyaliteiten of gevoelens koeste-ren.
   1. 2 Samuël 13:1-2 – “¹… Absalom, de zoon van David, had een knappe zuster, en haar naam was Tamar. En Amnon, de zoon van David, kreeg haar lief. ²Amnon leed om zijn zus-ter Tamar tot hij er ziek van werd, want zij was een maagd, zodat het in de ogen van Amnon moeilijk was haar iets aan te doen.”
      1. Hier zien wij een Amnon, die er ziek van werd, die verdrietig werd omdat hij zijn halfzus niet kon verkrach-ten. In dit soort verdriet komt God de mens niet tege-moet.
   2. Een tijdje later kwam Absalom de zoon van Koning David in opstand tegen hem, had leger van rebellen gevormt, had Koning David uit Jeruzalem verdreven en had zijn paleis in beslag genomen, en hij was er op uit om Koning David, zijn eigen vader te vermoorden.
      1. Maar, Joab, de bevelhebber van Koning David’s leger kreeg door Gods hand de gelegenheid om Absalom in de strijd te doden.
      2. Toen Koning David dit hoorde werd hij woedend. Kijk wat hij doet.
         1. 2 Samuël 18:33 – “Toen sidderde de koning. Hij ging naar het bovenvertrek van de poort en huilde. Al gaande zei hij dit: Mijn zoon Absalom, mijn zoon, mijn zoon Absalom! Och, was ík maar in jouw plaats gestorven, Absalom, mijn zoon, mijn zoon!”
            1. Absalom was door en door slecht en zette de mensen aan tot opstand tegen Koning David.

En hier zien wij Koning David treuren en huilen over deze waardeloze zoon.

2. Als we verder lezen zien wij dat Joab Koning David terecht wijst omdat hij onterecht en onge-grond verdriet toonde.
   • Ook in dit soort verdriet komt God de mens niet tegemoet.

• Maar, er is ook een gepaste rouw, er is ook een gegronde reden voor verdriet.
  1. En het mooie ervan is dat wij van God een uitlaatklep heb-ben gekregen om te voorkomen dat onze gevoelens ons niet kapot maken.
  2. De mogelijkheid om te kunnen rouwen en om uit te kunnen huilen over ons verdriet is een gave van God.
     1. God heeft ons de rouw en uithuilen gegeven om ons emotioneel te helen van de pijn die wij ervaren wanneer wij verdrietig zijn. Het is vergelijkbaar aan het uitspoelen van een wond om infectie tegen te gaan.
        1. Als wij niet rouwen, als er geen uitlaatklep is voor onze pijn en gevoelens, als er geen mogelijkheid is om uit te huilen dan gaat de mens kapot.
     2. Er zijn zat voorbeelden in de Bijbel van mensen die treur-den, die rouwden, die verdriet hadden.
        1. Genesis 23:1-2 – “¹Sara werd 127 jaar en stierf in Hebron in het land Kanaän. ²Abraham rouwde om haar en huilde bij haar lichaam.” (het boek)
        2. Psalm 42:2-4 – “²Zoals een hert naar water snakt, zo verlang ik naar U, God. ³Mijn hele innerlijk verlangt naar de levende God; wanneer zou ik voor Hem mogen ver-schijnen? ⁴Dag en nacht huil ik; ik proef alleen maar tra-nen, omdat men voortdurend aan mij vraagt waar mijn God is.” (het boek)
           1. De psalmist was verdrietig omdat hij eenzaam was en voelde zich door God verlaten. Hij zegt dat hij dag en nacht huilde.

• Handelingen 20:31 – “Daarom: wees waakzaam, en bedenk dat ik drie jaar lang, nacht en dag, niet heb opge-houden iedereen onder tranen terecht te wijzen.”
  1. Paulus was verdrietig en huilde omwille van het geestelijk welzijn van de gemeente in Efeze.

1. In Markus 9 lezen wij over een vader, wiens zoon door een demoon bezeten was. Hij smeekte Jezus om hem van de demoon te bevrijden.

Er staat in vers 24:

1. Markus 9:24 – “En meteen riep de vader van het kind onder tranen: Ik geloof, Heere! Kom mijn onge-loof te hulp.”
   1. Deze man had jaren lang verdriet over zijn zoon. En nu, met tranen in zijn ogen smeekt Hij de Heere om hulp.
2. Gepast en gegrond verdriet is de mens niet vreemd. Wij die al een tijdje meedraaien in het leven weten wel wat het is om te treuren, om verdriet te hebben.
   1. En nogmaals, God kent ons verdriet. Hij is begaan met ons in ons verdriet en Hij komt ons hierin tegemoet door ons te troosten, kracht te geven en te bemoedigen, enz…
3. Maar, het verdriet, het treuren waar Jezus over spreekt in Mattheüs 5:4 heeft niets te maken met de verschillende vor-men van verdriet waar wij het vanmorgen over gehad hebben.
   1. Jezus spreekt hier, in de zaligspreking over een goddelijk verdriet, een verdriet die alleen degenen ervaren die God oprecht willen toebehoren.

Vers 4 – “⁴Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.”

1. Het natuurlijk gevolg van de eerste zaligspreking: “Zalig zijn de armen van geest” is dat men zal treuren.
   1. Het besef dat je met lege handen naar God toe komt, dat je God totaal niets te bieden hebt, dat je zoals Paulus in Rom. 7 zegt: “Ik weet dat ik door en door slecht ben, tenminste wat mijn oude natuur betreft. Ik kan het goede niet doen. Ik wil het wel, maar ik kan het niet.”
      1. Als je dit beseft en als je God met een oprecht hart wil toebehoren, dan wordt je daar verdrietig van.
         1. Maar, Jezus wil ons nog meer duidelijk maken over het treuren.
      2. Er worden negen verschillende woorden in de Bijbel gebruikt om treuren en verdriet te omschrijven. En het woord dat Jezus hier gebruikt is de aller ergste vorm van verdriet.
         1. Hetzelfde woord werd gebruikt om Jakob’s verdriet te omschrijven toen hij dacht dat zijn zoon Josef verslonden was door een wild beest.
         2. Hetzelfde woord werd gebruikt om de rouw van de discipe-len te omschrijven toen Jezus dood in het graf lag.
            1. Deze vorm van verdriet brengt een vreselijk lijden met zich mee en het kan zich zowel met of zonder huilen uiten.
               1. En Jezus zegt dat degenen die op deze manier treuren, getroost zullen worden.

• Nou, dat de mens op deze manier kan treuren is voor velen van ons bekend. Maar nu is de vraag waarover wij moeten treuren om zalig te zijn en om vertroost te worden.
  1. Zoals ik eerder al zei is God begaan met zijn kinderen en Hij kent ons lijden en verdriet. En God zal een ieder die gepast en gegrond treurt tegemoet komen met Zijn troost, kracht, bemoediging, liefde, vrede, enz…
  2. Maar, hier heeft Jezus het over een specifiek ver-driet; een verdriet over je eigen zonde.
     1. Koning David had allerlei vormen van menselijk verdriet in z’n leven meegemaakt. Maar niets gaf hem meer ver-driet dan zijn eigen zonde tegen God.
        1. Psalm 32:3-4 – “³Zolang ik mijn zonde niet beleed, kwijnde ik weg. Ik was de hele dag tot tranen toe bewogen.⁴Dag en nacht voelde ik hoe U tot mijn geweten sprak. Ik schrompelde in elkaar als bij grote hitte.”
     2. Jakobus 4 spreekt tegen de wereldsgezindheid van de kerk. LEES JAKOBUS 4:1-10

• De apostel Paulus verwoorde het zo mooi in Rom. 7:
  1. “¹⁸Ik weet dat ik door en door slecht ben, tenmin-ste wat mijn oude natuur betreft. Ik kan het goede niet doen. Ik wil het wel, maar ik kan het niet. ¹⁹Hoewel ik het goede wil, doe ik het niet. In plaats daarvan doe ik het slechte en dat wil ik nu juist niet.”
     1. “²⁴Ik ellendig mens, wie zal mij verlossen uit het lichaam van deze dood?”

Koning David had intens verdriet over zijn eigen zonde. Jakobus vermaand de zondagschristenen en zegt: ‘besef uw ellendige staat en treur en huil’. En Paulus zag zichzelf als een ellendig mens wegens zijn eigen zonde.

1. Dit soort verdriet, verdriet over je eigen zonde brengt iets goeds voort.
   1. 2 Korinthe 7:10 – “Want de droefheid die overeenkomstig de wil van God is, brengt een onberouwelijke bekering tot za-ligheid teweeg, maar de droefheid van de wereld brengt de dood teweeg.”
   2. Handelingen 3:19 – “Heb er dus berouw over en bekeer u tot God; dan zal Hij uw zonden wegdoen, zodat een tijd van verfrissing aanbreekt als u met de Here leeft.” (het boek)
      1. Toen ik op mijn 26e tot waarachtige bekering kwam kreeg ik een besef van mijn zonde. Ik walgde van mijn zonde. Ik huilde vanwege mijn zonde.
      2. En niet alleen bij mijn bekering, maar ook daarna liet God mij mijn zonden zien, waardoor ik zelfs vele jaren na mijn bekering bepaalde zonden onder tranen had beleden.

• Ook nu, wanneer ik besef dat ik nog zo tekort schiet in het navolgen van Jezus, in het naleven van Zijn geboden, in het liefhebben van mijn vrouw zoals Christus de ge-meente liefheeft, dan heb ik berouw, dan treur ik, dan heb ik verdriet.
  1. Want ik weet dat ik bij God met lege handen kom, ik weet dat ik God niets te bieden heb, ik weet dat ik een ellendig mens ben.

1. Ondanks mijn verdriet over deze dingen ben ik niet moedeloos of terneergeslagen. Ik loop niet dag in en dag uit rond met een zielig gezicht omdat ik zo verdrietig ben over mijn zonde.
   1. Integendeel, want Jezus zegt dat degenen die op deze manier, om deze reden treuren en verdriet hebben, zalig zijn, dolgelukkig zijn, want zij zullen vertroost worden.
2. Mijn besef van zonde maakt mij verdrietig en het brengt mij tot berouw over mijn zonden waardoor ik mij bekeer van mijn zonden. Wij lazen net in Handelingen 3:19:
   1. Handelingen 3:19 – “Heb er dus berouw over en bekeer u tot God; dan zal Hij uw zonden wegdoen, zodat een tijd van verfrissing aanbreekt als u met de Here leeft.” (het boek)

1. Doordat ik mij door mijn verdriet over mijn zonde be-keer, zal God mijn zonden geheel uitwissen en vergeven èn er zal een tijd van verfrissing aanbreken als ik met de Heere leef.
   1. Dit is voor mij een gigantische troost. Want ik hoef niet langer met mijn schuld en mijn schuldgevoe-lens te leven.
   2. Ik heb de zekerheid dat God mij geheel vergeven heeft, dat niemand mij erover kan aanklagen, dat ik geheel vrijgesproken ben.
   3. Dat de H.Geest en het Woord van God mij de zekerheid geven dat ik God toebehoor.
2. Bovendien wordt ik vertroost door het feit dat God mij een hoopvolle toekomst heeft belooft waarin ik o.a. het volgende zal meemaken:
   1. Openbaring 21:4 – “En God zal alle tranen van hun ogen afwissen, en de dood zal er niet meer zijn; ook geen rouw, jammerklacht of moeite zal er meer zijn.”
3. Psalm 34:18 – “De HEERE is heel dicht bij mensen met groot verdriet; Hij helpt hen die terneergeslagen zijn.”
   1. Dit is een belofte, dit is een garantie die de trouwe God van de Bijbel geeft aan de zaligen die treuren wegens hun zonde.
4. Tot slot wil ik nog even iets zeggen over hoe wij tot het punt kunnen komen van verdrietig worden over onze zonde.
   1. Ten eerste moeten wij ons niet laten belemmeren door content te zijn met onszelf, of door de H.Geest te weerstaan, of door Gods Woord in twijfel te trekken, of door onze harten te verharden.
      1. Ook is het niet willen loslaten van zonden een grote belemmering om tot verdriet over zonde te kunnen komen.
      2. Wanhoop belemmert verdriet over zonde omdat je de hoop op God hebt opgegeven. Je gelooft niet dat God je kan helpen en redden uit welke situatie dan ook. Je ge-looft ook niet dat God je kan helpen om niet te zondigen.
         1. Men gebruikt wanhoop vaak als een excuus om gewoon door te gaan met zondigen, want ja, zo ben je nou eenmaal en er is niets aan te doen.

• Hoogmoed en een gevoel van je eigen rechtvaardigheid belemmert verdriet over je zonde. Want ja, zo slecht ben ik ook weer niet.

1. Ook het uitstellen van het nemen van DIE stap belem-mert het verdriet over zonde. Mensen zeggen vaak dat ze er op dit moment nog niet klaar voor zijn, maar dat ze ooit in de toekomst wel die stap gaan zetten.

• Ten tweede kunnen wij tot het punt komen van verdrietig worden over onze zonde door Gods Woord ons eigen te maken.
  1. Hoe meer wij Gods Woord consequent, bewust en biddend lezen en bestuderen, hoe meer wij God leren kennen en hoe meer wij zullen inzien dat wij arm van geest en zondig zijn.
• En als laatste, is om oprecht te bidden dat God ons een gebroken hart zal geven over onze eigen zonden.
  1. Als je niet zeker bent of God jouw gebeden wel of niet ver-hoort, dan wil ik je vanmorgen met 100% zekerheid garande-ren dat God dit gebed zal verhoren.

Vers 4 – “⁴Zalig zijn zij die treuren, want zij zullen vertroost worden.”