“Want allen hebben gezondigd en missen de heerlijkheid van God, en worden om niet gerechtvaardigd door Zijn genade, door de verlossing in Christus Jezus.” (Romeinen 3:23-24) Dit is een tekst die ik vaak in preken gebruik. Vaak gebruik ik vers 23 om aan te geven dat alle mensen zondig zijn, dat alle mensen Gods redding nodig hebben. Waar ik achter kwam, is dat ik vaak vers 24 vergeet, namelijk Gods genade. De vraag die bij mij naar voren kwam, is: Hoe vaak vergeten we Gods genade?
Als christenen horen we mensen te vertellen over God, over Zijn redding, etc. (Mattheüs 28:18-20). Als ik naar mezelf kijk, doe ik dit vaak met het idee dat ik mensen eerst goed duidelijk moet maken dat ze zondaren zijn. Laat voorop staan, mensen zijn zondaren en dat moeten ze weten. Maar, hoe vaak vergeten we Gods genade? Hoe vaak vergeten we mensen te vertellen over Gods fantastische, liefdevolle genade? Vergeten we om uit te leggen dat God de mens redding aanbiedt die ze niet verdienen? Dat God liefde aanbiedt die wij absoluut niet verdienen?
Genade
De simpele definitie van genade is: iets wel krijgen dat je niet verdient. Dat is wat God elk mens voorhoudt. Hij biedt de mens iets aan dat ze niet verdienen. Alle mensen hebben gezondigd en creëren daarmee afstand tussen mens en God (Jesaja 59:2). Elk individu is hier zelf verantwoordelijk voor en moet de consequenties dragen. Maar God biedt elk mens Zijn reddende genade aan. God biedt elk mens aan dat we onze zonde op Hem mogen leggen. God biedt aan dat we Jezus’ zondeloosheid mogen aannemen.
Illustratie
Deze genade houdt in dat wij de straf die we zelf verdienen op Jezus leggen en dat we Zijn rechtvaardigheid krijgen. Wat betekent dat? Stel je voor, iemand moet voor de rechter komen. Deze persoon is overduidelijk schuldig, er is bewijs op bewijs dat deze persoon schuldig is. De straf die uitgesproken wordt voor deze persoon is de doodstraf. Opeens staat er iemand op in de rechtszaal die zegt: “Ik ben onschuldig, ik neem die straf op mij.” Aan de straf is dan voldaan, de persoon is dan vrij van het oordeel dat plaats hoort te vinden.
Dat is wat Jezus voor “allen” gedaan heeft, zegt Romeinen 3. Daarmee wil de Bijbel niet zeggen dat je zomaar vergeven bent, je moet het wel aannemen. De persoon uit de illustratie kan zeggen, “Nee, lief van je, maar ik draag de straf zelf wel”. Dan draagt die persoon nog steeds de straf die hem/haar toekomt. Om Gods genade te aanvaarden moet je Jezus aanvaarden, Zijn leven, Zijn offer aan het kruis en Zijn dood en opstanding. Je moet geloven dat Hij oneindig veel van jou houdt, je moet geloven dat Hij zo ver voor jou wilde gaan dat Hij voor jou wilde sterven.
Dus?
De vraag is of jij Hem aangenomen hebt. Heb jij die genade aangenomen? Accepteer jij dat Jezus de straf voor de zonde die jij doet van jou overneemt, of wil je die straf zelf dragen? Romeinen 3 zegt dat Jezus om niet, niks, nada, noppes, dit voor jou gedaan heeft. De verlossing van zonde, schuld, schuldgevoelens, etc. is in Jezus Christus te vinden. Neem jij dat aan? Als je Hem aangenomen hebt, of je hebt hier vragen over, neem alsjeblieft contact met ons op.
Als je al christen bent, hoe vaak sta jij nog stil bij Gods genade? Hoe bijzonder is Gods genade nog voor jou? Is Zijn genade iets waar jij überhaupt wel eens over nadenkt? Hoe vaak vergeten we Gods genade? Mijn gebed is dat jij en ik meer en meer besef zullen hebben van Zijn genade, zodat we dat ook kunnen en zullen verkondigen. Ik bid dat we meer onder de indruk zullen zijn van Zijn genade. Meer onder de indruk van Zijn werk, van Zijn oneindige liefde.
Vergeet Gods genade niet!