Ik ben Roos, vrouw van Taco en moeder van Maël en Yuna. Opgegroeid met een broer en twee lieve ouders met een katholieke achtergrond. Zelf heb ik in mijn opvoeding niet meer mee gekregen dan het kerstverhaal, en het was dan ook even wennen toen Taco in 2013 tot geloof kwam. Ik heb nooit de behoefte gehad om te weten wat ik deed op deze wereld. Mijn geloof was meer gebaseerd op hoop. Ik hoopte dat de mensen die ik verloor nog ergens waren, en als iemand vroeg wat ik geloofde was mijn antwoord “ja ik denk wel dat er meer is” maar wat, daar had ik echt geen idee van.
In de jaren dat Taco was bekeerd zag ik veel gebeuren met hem, maar ik zag dat meer als toeval en dat hij de keuzes en beslissingen zelf maakte. In het begin was er ook best wat strijd en ik kan zeggen dat ik best jaloers ben geweest op God. Het voelde soms alsof God tussen ons in stond.
Daarna volgde er een periode van acceptatie, en leerde ik de mensen van de kerk kennen. Ik kwam dan ook zo nu en dan in de kerk, als wij met hen afspraken op zondagmiddag. Ik heb de warmte en de liefde altijd gevoeld bij deze mensen. Ik was mij er niet bewust van maar achteraf zie ik dat God toen al met mij aan de slag was gegaan. Door de preken heen sprak Hij tot mij, ik ging inzien dan ik zondig was. Veel wereldse dingen werden steeds moeilijker te begrijpen en ik kwam tot inzicht dat het geloof dat ik had eigenlijk nergens op gebaseerd was. Ik heb toen uiteindelijk een bewuste keuze gemaakt om nergens in te geloven. Ik bedacht mij waarom ik een geloof dat ik zelf had verzonnen wel kon geloven en een geloof waarbij ze bewijzen aandragen niet. Ik weet zeker dat God toen al bezig was om schoon schip in mijn leven te maken en mijn hart voor te bereiden. Maar ik had nog steeds geen behoefte om de Bijbel te lezen of om van Taco de verhalen, bewijzen en het Evangelie te horen. Tot 29-03-2017.
Bij ons thuis was er Bijbelstudie met de lieve mensen uit de Flevopolder. Ik twijfelde of ik boven de was zou doen of dat ik zou aanschuiven. Ik ben uiteindelijk aangeschoven. Ik vond het een erg fijne avond. Ik kreeg meer begrip voor wat Taco geloofde, maar kon zelf niet geloven wat er besproken werd. Toch vroeg ik mij af hoe het kon dat al deze gewone mensen allemaal het zelfde geloofden “ze zijn echt niet gek”!
Die avond heb ik voor het eerst besloten om God te vragen of Hij Zich aan mij wilde tonen, als Hij dan echt bestaat. Daarna ben ik rustig gaan slapen. Van mezelf ben ik niet echt een dromer. Maar die nacht had ik een droom met de belangrijkste boodschap die ik mij kan bedenken. Jezus was in mijn droom gekomen. Het gevoel dat ik had was echt onbeschrijfelijk, en toen ik wakker werd wist ik gewoon zeker dat Jezus bestond. Waar alles wat ik eerder gehoord had mij niet heeft kunnen overtuigen was ik door deze droom van het ene op het andere moment volledig overtuigd. Het is een persoonlijke boodschap geweest en ik ben Hem daar heel erg dankbaar voor. Alle twijfels en onduidelijkheden waren weggenomen, het deed er niet meer toe.
Vanaf toen begon ik aan mijn wandel, op het pad dat God voor mij heeft uitgestippeld. De rust en vrede die ik ervaar heeft alleen God mij kunnen geven. Ik besef mij heel goed dat dit gegeven is en ik het gevoel dat ik heb zelf nooit gevonden zou hebben. God is zo groot en het is zo fijn om niet meer alleen mijn keuzes en beslissingen te maken. Het voelt goed dat God altijd bij mij is.
Wij zijn met ons gezin elke zondag in de kerk te vinden. In de kerk heb ik veel plezier in het dienen van de Heere. Ik zorg voor de kindjes in de crèche en voor de koffie. Op woensdag hebben wij bij ons thuis een samenkomst/Bijbelstudie. Daar gaan we met een hele fijne groep net zoals in de kerk boek voor boek, vers voor vers door de Bijbel. Daarnaast ben ik altijd in voor fellowship. Het samen zijn met mijn broeders en zusters geeft mij nog extra kracht. Je voelt echt dat je samen één bent.
1 Korintiërs 13:4-10